Mój nastrój? No cóż, chyba trochę zamykam się w sobie i nie mam ochoty na wchodzenie w jakiekolwiek interakcje z otoczeniem, przy czym swoją robotę wykonuję jak zazwyczaj. W pracy w ogóle się do nikogo nie odzywam chyba, że mam coś służbowo ważnego, poza tym siedzę cicho, w słuchawkach na uszach (ale to u mnie normalne). Na początku terapii poinformowałem współpracowników jaki lek będę przyjmował i jakie objawy niepożądane mogą wystąpić. Widzę zrozumienie (no może poza jedną osobą) i to mi bardzo pomaga. Wydaje mi się też, że łatwiej mnie zdenerwować, wtedy reaguję wybuchowo w szczególności jeżeli ktoś naigrawa się z mojego rzucania lub z leku, który przyjmuję. Mam tutaj takiego jednego, już kilka razy powiedziałem mu co o nim myślę. Niewątpliwie ta nowa sytuacja (bez fajek) to ogromna zmiana i pewnie stres, oby te wybuchy zdarzały się tylko na początku.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz